Ֆերմենտային լվացման գործընթացում ցելյուլազները ազդում են բամբակյա մանրաթելերի վրա գտնվող բաց ցելյուլոզի վրա՝ գործվածքից ազատելով ինդիգո ներկը: Ֆերմենտային լվացման միջոցով ստացված ազդեցությունը կարող է փոփոխվել՝ օգտագործելով չեզոք կամ թթվային pH ցելյուլազ և լրացուցիչ մեխանիկական խառնում մտցնելով այնպիսի միջոցներով, ինչպիսիք են պողպատե գնդիկները:
Այլ տեխնիկաների համեմատ, ֆերմենտային լվացումը համարվում է ավելի կայուն, քան քարե լվացումը կամ թթվային լվացումը, քանի որ այն ավելի արդյունավետ է ջրի օգտագործման համար: Քարե լվացումից մնացորդային պեմզայի բեկորները պահանջում են մեծ քանակությամբ ջուր հեռացնելու համար, իսկ թթվային լվացումը պահանջում է լվացման մի քանի ցիկլեր՝ ցանկալի արդյունք ստանալու համար:[5] Ֆերմենտների ենթաշերտի առանձնահատկությունը նույնպես տեխնիկան դարձնում է ավելի նուրբ, քան դենիմի մշակման այլ մեթոդները:
Այն նաև ունի թերություններ. ֆերմենտային լվացման ժամանակ ֆերմենտային ակտիվությամբ արտազատվող ներկանյութը հակված է կրկին նստելու գործվածքի վրա («հետադարձ ներկում»): Լվացքի մասնագետներ Արիաննա Բոլզոնին և Թրոյ Ստրեբեն քննադատել են ֆերմենտային լվացմամբ դենիմի որակը քարե լվացմամբ դենիմի համեմատ, սակայն համաձայն են, որ տարբերությունը չի նկատվի միջին սպառողի կողմից:
Իսկ պատմության մասին. 1980-ականների կեսերին քարերի լվացման շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության ճանաչումը և շրջակա միջավայրի կանոնակարգերի աճը խթանեցին կայուն այլընտրանքի պահանջարկը: Ֆերմենտային լվացումը Եվրոպայում ներդրվեց 1989 թվականին և հաջորդ տարի ընդունվեց Միացյալ Նահանգներում: Այս տեխնիկան ավելի ինտենսիվ գիտական ուսումնասիրության առարկա է դարձել 1990-ականների վերջից ի վեր: 2017 թվականին Novozymes-ը մշակեց մի տեխնիկա, որի միջոցով ֆերմենտները ուղղակիորեն ցողվում են ջինսի վրա փակ լվացքի մեքենայի համակարգում՝ ֆերմենտները բաց լվացքի մեքենայի մեջ ավելացնելու փոխարեն, ինչը հետագայում նվազեցրեց ֆերմենտային լվացման համար անհրաժեշտ ջուրը:
Հրապարակման ժամանակը. Հունիս-04-2025